Nasz Kościół, nr 470 (25.11.2018r)
- Utworzono: poniedziałek, 26, listopad 2018 19:31
ROZWAŻANIA NAD SŁOWEM BOŻYM
Słowa Ewangelii według świętego Jana:
Piłat powiedział do Jezusa: „Czy Ty jesteś Królem żydowskim?”. Jezus odpowiedział: „Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie?”. Piłat odparł: „Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Coś uczynił?”. Odpowiedział Jezus: „Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd”. Piłat zatem powiedział do Niego: „A więc jesteś Królem?”. Odpowiedział Jezus: „Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu”.
Głosimy dziś królestwo prawdy i życia, sprawiedliwości, miłości i pokoju; królestwo, w którym spełnią się na zawsze wszystkie dobre pragnienia naszych serc. Królestwo to, dla wielu stanowiące jedynie piękny, choć nierealny ideał, dla chrześcijanina jest konkretną rzeczywistością, której nadejścia oczekuje. Drogą do tego królestwa jest Jezus Chrystus. Ten, który własną krwią wybawił nas od grzechów, zaprasza nas do pójścia za sobą drogą wiary, abyśmy żyjąc, jak przystoi świętym, mogli w pokoju oczekiwać spełnienia naszych tęsknot.
Mira Majdan
JEZUS CHRYSTUS KRÓLEM WSZECHŚWIATA
W ostatnią niedzielę roku liturgicznego obchodzimy wspaniałe święto Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata!
Zaraz po wspomnieniu Wszystkich Świętych oraz zmarłych, w liturgii wskazuje się na głęboką więź Kościoła walczącego na ziemi, cierpiącego w czyśćcu i triumfującego w Niebie z Jezusem Chrystusem, naszym Panem. Wszyscy ludzie są zdolni przyjąć za sprawą łaski królowanie Pańskie. „Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć” (Ap 5, 12). Słowa Kolekty głoszą: „Wszechmogący, wieczny Boże! Który postanowiłeś wszystko odnowić w umiłowanym Synu swoim, Królu Wszechświata: spraw przeto łaskawie, aby narody świata, wskutek ran grzechowych rozdzielone, poddały się pod Jego najsłodsze panowanie.”
W ustanawiającej święto encyklice Quas Primas (1925) Papież Pius XI napisał: „…kiedy zastanawialiśmy się nad najważniejszymi przyczynami tych nieszczęść, jakie przygniatają ludzi i z nimi się zmagają, wówczas otwarcie wskazaliśmy, iż tego rodzaju nawałnica zła (...) nawiedziła świat, ponieważ bardzo wielu ludzi usunęło Jezusa Chrystusa i Jego najświętsze prawo z własnych obyczajów i życia prywatnego, rodzinnego i publicznego.” Dlatego Pius XI zaleca Kościołowi: „Przeto wezwaliśmy, by pokoju Chrystusowego szukano w królestwie Chrystusowym i zapowiedzieliśmy, iż to zamierzamy uczynić, o ile nam będzie dane: a mianowicie, iż w królestwie Chrystusa nie można, naszym zdaniem, przyczynić się skuteczniej do przywrócenia i utrwalenia pokoju, jak przywracając panowanie Pana Naszego.”
Jak możemy przywrócić panowanie Jezusa Chrystusa w obecnych, niepewnych i chwiejnych czasach? Nie uczynimy tego inaczej, jak tylko przybliżając się do Niego, zawierzając Mu siebie, swych bliskich i cały świat. Niedziela ta jest określana w kościele Ewangelicko-Augsburskim jako Niedziela Wieczności. Co wskazuje na pamiątkę o zmarłych, ale także fakt:
JESTEŚMY DZIEĆMI WIECZNOŚCI!
W niej zanurzeni wyznaczamy plany kolejnego dnia, tygodnia, roku. Żyjemy przyszłością na co dzień, ale czy wiecznością? Czy w perspektywie naszych planów i zamierzeń, oczekiwań i nadziei leży wieczność z Jezusem w Niebie.
Bóg jest życiem, jest Dawcą życia i Tym, Który życie w nas podtrzymuje – na wieczność, ponieważ nasze dusze są nieśmiertelne, niezależnie od naszych przekonań. Mieć Dawcę życia w sobie, trwać w jedności z Bogiem to żyć pełnią życia: „Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych” (Mt 4, 4b).
Ewangelia nawołuje nas, aby: „przyoblec się w człowieka nowego”. Co to znaczy? Taka przemiana jest możliwa dzięki Duchowi Świętemu, który jako Pocieszyciel zbliża się do nas za każdym razem gdy Go wzywamy, szukamy i pragniemy. Zjednoczenie to następuje zwłaszcza poprzez wszystkie Sakramenty Święte, jednak najbardziej w Eucharystii. Ojciec Stanisław Jarosz OSPPE zadaje wiernym pytania: „W czym ludzie szukają nasycenia, o co zabiegają najmocniej? Na czym im zależy najbardziej? Czy na zbawieniu, na życiu wiecznym? Nie słyszałem, aby rodzice mówili dzieciom: najważniejsze, żebyś poszedł do nieba.”
CZY ŻYCZYSZ NIEBA SOBIE I NAJBLIŻSZYM? CZY O NIE ZABIEGASZ DZIŚ – TU I TERAZ?
Święta Katarzyna Aleksandryjska, nasza Patronka, pomimo młodego wieku (miała tylko 18 lat) ośmieliła się stawić czoła cesarzowi i jego mędrcom, przekonując, że: „Panie, ileż stosowniejsze dla twej godności byłoby poznać prawdziwego Boga i Jemu złożyć hołd, a wyrzec się tych bożków, z których nie ma żadnego pożytku!”. Pomimo jej światłej mowy i niestrudzonego ducha oraz pomimo iż przekonała mędrców cesarza, cesarz płonął takim gniewem, że zarówno na jak mędrcy zostali straceni.
Natomiast inna Katarzyna, Święta Katarzyna ze Sieny, w Dialogu o Bożej Opatrzności – tak przedstawia Słowa Chrystusa o kapłaństwie, które jak wszyscy wiemy, doświadcza ogromnego sprzeciwu świta na naszych oczach:
„…Od każdej duszy wymagam czystości i miłości, żądam, aby kochała Mnie i bliźniego, aby pomagała mu w potrzebie wedle możności, wspierając go modlitwą i jednocząc się z nim w miłości, jak ci już na innym miejscu o tym mówiłem. Lecz daleko bardziej żądam czystości do kapłanów moich, miłości dla Mnie i dla bliźnich, którym winni rozdawać Ciało i Krew Jednorodzonego Syna mojego, z płomienną miłością i głodem zbawienia dusz, dla chwały i sławy imienia mojego”.
„Jeśli spytasz Mnie, dlaczego grzech tych, co prześladują święty Kościół, jest cięższy niż wszystkie inne, i czemu mimo grzechów mych kapłanów nie chcę, by cześć dla nich się umniejszała, odpowiem: (…) Jeżeli ku Mnie zwraca się cześć, tak samo Mnie dotyczy brak czci […] Podobnież obrażając ich, obrażacie nie ich, lecz Mnie. Zabroniłem tego słowami: Nie tykajcie moich pomazańców. Nie chcę tego.(…) Toteż zapewniam cię, że gdyby wszystkie inne grzechy, które popełnili, położyć na jednej szali, a ten jeden na drugiej, ten jeden przeważyłby tamte wszystkie… Teraz, najdroższa córko, zapraszam was wszystkich, ciebie i inne sługi moje, abyście opłakiwali tych zmarłych. Trwajcie, jako wierne owieczki, w ogrodzie świętego Kościoła, aby paść się świętymi pragnieniami i ciągłymi modlitwami, ofiarowując Mi je za nich. Bo chcę zlitować się nad światem. Nie dajcie się odciągnąć od tej paszy ani przez krzywdy, ani przez pomyślność. Nie podnoście głowy ani z niecierpliwości, ani z nieumiarkowanej wesołości, lecz pokornie starajcie się o chwałę moją, o zbawienie dusz, o naprawę świętego Kościoła.”
Jesteśmy jednym Kościołem, wraz z duszpasterzami, świeckimi, świętymi w Niebie oraz całą rzeszą ludzi dobrej woli na Ziemi. Jesteśmy im wszystkim winni modlitwę, ponieważ i oni, na swój sposób, modlą się za nas.
Dr Monika Kornaszewska-Polak
MODLITWA ZA WSTAWIENNICTWEM ŚW. KATARZYNY
Święta Katarzyno, Patronko nasza, weź nas w opiekę, Panno mężna, uproś nam stałą wiarę, abyśmy podobnie jak Ty, mogli świadczyć przed ludźmi o Bogu. Czuwaj szczególnie nad tymi, którzy pracują w kolejnictwie i wyproś błogosławieństwo Pana dla ich ciężkiej pracy, dla ich rodzin, chroń od wypadków wszystkich kolejarzy i tych. którzy korzystają z usług kolei. W ostatniej zaś godzinie naszego ziemskiego życia wybłagaj nam, święta Katarzyno, łaskę zjednoczenia z Chrystusem, abyśmy z Nim mogli przejść do życia wiecznego. Amen.
ZMARLI
- Andrzej CICHOŃ
- Wanda WYPARŁO
ŻYCZENIA
Wszystkim obchodzącym w najbliższym tygodniu imieniny i rocznice urodzin oraz rocznice zawarcia sakramentu małżeństwa, życzymy szczególnego błogosławieństwa Bożego, opieki Matki Bożej, potrzebnych łask i wstawiennictwa św. Patronów
Życzy Redakcja NK